gadis melayu di bumi parsi

Assalamualaikum. Aku pelajar Malaysia yang sedang menuntut di universiti di Tehran dalam bidang bhs dan sastera parsi. Kalau rasa nak dgr cerita aku yg tinggal sesorang di Iran ni, mari la join skali!

Saturday, May 06, 2006

Wednesday, May 03, 2006


Assalamualaikum. Mcm mana nak mula yek? Mesti korang pelik dgn nama aku ni kan? Bidang ayah aku sastera bandingan arab-parsi-turki. Jadi, bila sampai ‘giliran’ aku, aku ‘dapat’ nama parsi. Adik2 aku yang lain ada yg dpt nama parsi, turki dan arab. Nama aku, Firuz Akhtar
ertinya bintang yg menang. Aku betul2 berharap aku dapat jadi bintang yg menang tu. Dulu tak pernah terlintas pun di fikiran aku utk blaja di Iran ni. Walaupun aku lebih banyak mengikut bakat ayah dlm bidang sastera, sejak kecil lagi aku bercita2 nak jadi mcm mak aku, seorang doktor. Sejak di sekolah lagi, karangan aku sering menjadi contoh utk pelajar2 lain walaupun pada masa tu aku mmg bencikan sastera. Aku klas sains masa SPM dulu. Aku rasa aku dah cuba yg terbaik tapi…ntahlah. Keputusan subjek bhs aku tetap lebih baik berbanding sains. Lama2 baru aku sedar yg aku mmg ‘ditakdirkan’ utk ‘berkhidmat’ dlm bidang sastera. Tuhan dah banyak kali bagi aku ‘hint’ cuma aku saja yang cuba menafikannya dulu. Ayah aku CADANGKAN aku blaja sastera parsi. Tiada paksaan pun tau. Aku setuju sbb aku rasa bhs parsi tu menarik. Waktu ‘cinta’ aku tu beralih arah, trial SPM dah dekat. Aku tetap ‘study maut’ untuk SPM bidang sains. Alhamdulillah aku dapat keputusan yg agak baik. Tawaran matriks aku tolak. Sementara menunggu keputusan permohonan dari Iran, aku blaja bhs arab di Parit Sakai, Muar. Memang aku amik risiko tinggi masa tu., Dahlah tolak tawaran matriks, keputusan dari Iran pun tak tentu lagi. Kalau tak dapat, bukan ke naya nanti? Tapi mmg masa tu semangat nak blaja di Iran terlalu tinggi. Air mata la yg menjadi teman waktu ‘aku digantung tak bertali.’ Tak dapat aku nak bayangkan perasaan aku masa tu. Macam menunggu buah yg tak gugur. Kwn2 dah masuk matriks, masuk u, aku lak masih menanti jwpn di Parit Sakai. Akhirnya aku dtg juga la ke Iran ni stlh menunggu slama setahun. Hidup di Iran ni mula2 susah juga. Dpt kwn bilik yg tak tau bhs inggris dan bhs arab. Kami guna bhs isyarat je la. Banyak kali gak aku dikenakannya. Mcm tak percaya plak skang dah hampir tiga tahun setengah aku tinggal di Iran ni. Aku satu2nya pelajar Malaysia di universiti ni. Ckp bhs melayu dgn cermin je la. Kalau tak pun menyanyi sesorang dkt bilik air. Hehehhe. Dgn cabaran tinggal di negara yang majoriti syiah lagi. Setiap kali cuti panas pula, ayah aku tak bagi balik rumah. Jadi setiap kali summer aku mengembara. Sebenarnya terlalu banyak benda yg aku nak cerita kalau ada yg sudi mendengar. Jadi aku berharap aku dpt berkongsi pengalaman dan ‘rasa’ dgn bloggers yg lain. Selamat berkenalan!